Aşık olduğumuzda vücudumuzda neler olur?

Beyindeki kimyasal fırtına: Aşık olduğumuzda, beynimizde bir dizi kimyasal değişiklik meydana gelir. Özellikle dopamin, norepinefrin ve serotonin gibi mutluluk hormonları bu süreçte ön planda rol oynar. Dopamin, ödül merkezlerini uyararak euforik bir his yaratırken, norepinefrin ve serotonin duygusal bağlanmayı güçlendirir. Beyindeki bu kimyasal fırtına, aşık olduğumuz kişiye karşı yoğun bir çekim hissiyatına neden olur.

Kalpte ritim değişiklikleri: Aşk, sadece duygusal bir durum değil, aynı zamanda fiziksel bir deneyimdir. Kalp, aşık olduğumuzda hızlanır ve ritmi değişir. Bu durum, vücudumuzun heyecan ve romantik duygulara verdiği fiziksel tepkidir. Kalbin bu ritmik değişimi, aşkın bir nevi kalp atışlarına dönüştüğü romantik bir dansa benzer.

Stres hormonlarında dalgalanmalar: Aşkın güzellikleriyle birlikte, stres hormonlarında da belirgin bir dalgalanma yaşanabilir. Aşık olduğumuzda, kaybetme korkusu, endişe ve belirsizlik gibi duygusal zorluklarla baş etmek, kortizol gibi stres hormonlarının salınımını artırabilir. Bu durum, aşkın sadece mutluluk veren değil, aynı zamanda zorlayıcı bir deneyim olabileceğini gösterir.

Bağışıklık sistemimizin güçlenmesi: Aşk, bağışıklık sistemimizi olumlu yönde etkileyebilir. Pozitif duyguların salgıladığı hormonlar, bağışıklık hücrelerinin daha etkili çalışmasını sağlar. Ayrıca, sevgi ve destekle güçlenen bağlar, stresin etkilerini azaltarak genel sağlığımızı iyileştirebilir.

Kaygılarla başa çıkma gücü artar: Nörobilim Dergisi’nde yayınlanan New York Eyalet Üniversitesi’nde yapılan bir çalışmada bilim insanları, iyi ve uzun bir ilişkiye sahip olan kişilerin beyin taramaları yapılmış. Fakat bu çalışmanın bulgularında, aşık olan bir kişinin beynindeki dopamin ödüllendirme alanının yandığı gerçeğiyle karşılaşılmış. Bir kişi aşırı derecede mutlu olduğunda beyinde oluşan etkilerden dolayı hissedilen kaygı azalıyor.

Şifa kaynağı: Genel Psikiyatri Arşivi’nde yayınlanan bir çalışmada, bilim insanları yaraların istikrarlı ve sevgi dolu bir ilişki içinde olan çiftlerde daha hızlı iyileştiğini buldular. Zorlu bir ilişkiye sahip olan kişilerdeki yara iyileşme hızı diğerlerine göre daha yavaştı. Kişinin üzgün, yalnız ya da istismara maruz kaldığı zaman ortaya çıkan pro-inflamatuar sitokinler düşünüldüğünde, bu bileşiğin varlığı, aşık olan insanlarda çok daha düşük olarak bulunduğu görülmüş.