Mamoste Mürsel
Gelişerek değişmek lazım. Bu da okuyarak, yeniyi, doğru değişikliği merakla, araştırarak ve tecrübelerden faydalanarak olur. Kişi gelişerek değişmek yerine gördüklerine bakarak veya başkalarında olduğu için değişmek zorunluluğu hissederse olmaz. Bu başkasına dönüşmek demek, taklit etmek demektir. İhtiyaç hissederek öğrenerek değişmek gelişmeyi getirir.
Toplumsal sorunlarımızdan biri başkası olmaya çalışmaktır. Belki toplumdaki mutsuzluğun sebebi büyük ölçüde bu durumdur. İnsan kendisi olmaktan uzaklaşıp başkası oldukça her yerde aynı durumu yaşamaya mahpus olur. Düşünsel anlamda okumak gelişip değişmek yerine başkasının düşüncesini ezberlemek her gün aynı fikir çerçevesinde boğulup durmaktan başka bir şey değildir. Zihninin perde arkasında olanı diline dökmenin onu yormaktan öte işlevi olmaz. Başkasına ait olan ikrar düşünceleri yine başkasının söz veya kaleminden okumak fikir dünyasından soğutmaktan, fikirsiz düşünce adamı yapmaktan başka bir şey yapmaz. Dış görünüş için de aynı durum geçerli.
Her toplumun kendine ait olanı yaşaması ve sahiplenmesi gerekirken “moda” denilen modern dünyanın tektipleştiren çarkında doğranmak yok olmaktan, kendine ait olanı da zehirlemekten öte bir anlamı yoktur. Giyim kuşamı, saç sakal tıraşı aynı olan, aksesuarı dahi aynı şekil üretim olan insanlar sokakta kendilerinin aynısı olan binler, yüzbinler, milyonlarca insan görmekten başka bir dünyada yaşamıyor olacaktır.
Dünyada değişim doğal akışıyla ve ihtiyaca binaen olmalıdır. Dış zorlama olursa ötekileşmekten, başkası gibi olmaktan öte işe yaramayacaktır ki bu da kültürel kıyım demek, sonucu yokluk ve en nihayetinde tektipleşmek olacaktır.